Begin met een voorpsprong

Transcriptie: Ervaringen en tips van Floris Venneman

In de podcastserie ‘Begin met een voorsprong’ van KVK gaat presentatrice Annemarie Brüning in gesprek met bekende ondernemers. In aflevering 3 van 2022 komt Floris Venneman aan het woord. Serie-ondernemer en eigenaar van Bureauvijftig, een marketingbureau voor 50-plussers. Hij vertelt zijn ondernemersverhaal, hoe hij failliet ging en daarna weer ging ondernemen.

Luister naar de podcast

Transcriptie

Brüning: Annemarie Brüning

Hogema: Femke Hogema

Brüning: “Stel, je hebt een goed idee, je denkt eraan je eigen bedrijf te beginnen of je hebt net de stap gemaakt. Waar moet je dan allemaal aan denken? Welke stappen maak je als ondernemer en hoe zorg je ervoor dat je begint met een voorsprong? Mijn naam is Annemarie Brüning en in deze podcastserie 'Begin met een voorsprong' hoor je hoe bekende ondernemers hun eerste stappen hebben gezet met hun bedrijf. We gaan in gesprek over de stappen die je maakt als ondernemer. Van goed idee tot succesvol ondernemer. Hoe werden ze succesvol en waar liepen ze tegenaan? Hoe zorgen ze ervoor dat ze hun werk/privé balans goed op orde hebben en welke tips hebben ze voor jou? Dit keer spreek ik, live vanuit een KVK event, met Floris Venneman. Hij is serie-ondernemer en eigenaar van Bureauvijftig, een marketingbureau voor 50-plussers.
Brüning: "Floris welkom."
Venneman: "Dank je wel."
Brüning: Even beginnen bij dat 50-plus, want voor de mensen die naar de podcast luisteren, die kunnen jou niet zien, maar jij bent echt geen 50.""
Venneman: "Nee, dat duurt nog vijftien jaar."
Brüning: "Maar je hebt je wel gespecialiseerd in de doelgroep 50-plus."
Venneman: "Dat klopt."
Brüning: "Gaan we zometeen op verder, maar dat weten mensen in ieder geval even wie we ongeveer voor ons hebben. Je was veertien toen je een eigen web-bureau startte. Ja... ondernemen... Is dat je met de paplepel ingegoten dat je dacht op je veertiende: ik ga een eigen bedrijf beginnen?"
Venneman: "Totaal niet. Mijn ouders komen allebei uit de zorg en vinden ondernemen heel ingewikkeld. We komen waarschijnlijk straks nog wel even op de grootste uitdaging in het ondernemersleven maar mijn moeder zei toen: oh, yes ga je dan nu eindelijk een baan zoeken? Nee, totaal dus niet. Ik ben dat echt begonnen met het idee in de periode dat iedereen baantjes begon te krijgen bij de Albert Heijn en en begon te vakkenvullen toen zei een vriendje van mij: ik kan websites bouwen. Ik zei: nou, dat is mooi, ik heb een grote mond, dus volgens mij zijn wij een topteam laten we dat gewoon gaan doen en toen zijn we gewoon als jut en jul websites gaan verkopen."
Brüning: "Nou en dan ben je ook gewoon nog een keertje... sta je in die lijst van 25 beste jonge ondernemers?"
Venneman: "Ja, maar dat is echt al wel heel lang geleden, hoor."
Brüning: "Maar ja, goed, wel leuk om te benoemen. Je ouders waren wel trots denk ik."
Venneman: "Ja, in zekere zin wel, want dat was volgens mij wel ongeveer ook de periode dat ik besloot om te stoppen met studeren, dus ik weet niet of dat helemaal parallel lekker liep. Zeg maar maar dat ja."
Brüning: ""Ze werd een beetje van hot naar her geslingerd, van emotie naar emotie.”
Venneman: "Ja, ja, ja,"
Venneman: "Meerdere bedrijven volgde uiteindelijk, hé, niet voor niks: serie-ondernemer. In 2014 nam je zelfs tegen alle marktontwikkelingen in een woonwinkel over. Een bedrijf met een omzet van vier miljoen en vijftien mensen op de loonlijst. Uiteindelijk is dat niet goed afgelopen. Je ging failliet, kreeg een burn-out. Hoe kijk je daar nu op terug?"
Venneman: "Nou kreeg een burn-out en ging daarna failliet. Dus dat dat dat liep in de volgende ding was wel een goeie, om die wel even te melden. Ik ging niet burn-out door de door het faillissement zelf. Nee, we begonnen vol enthousiasme. Bedrijf overgenomen, familiebedrijf vol trots, hartstikke gaaf ik was echt een beetje de de, de externe kroonprins om het maar zo te zeggen. Dus d'r zat heel veel energie op. Maar ja, ik, ik deed dingen anders en en en ja, weet je wat ik altijd zeg, is de de voorkant van het bedrijf leek nog alsof d'r niks veranderd was. De winkel stond er nog precies hetzelfde bij: we hadden nog dezelfde naam en en dezelfde producten. Maar aan de achterkant was natuurlijk juridisch en financieel een totaal ander bedrijf ontstaan. En nou ja, goed, daar is het op een geven moment een beetje ontspoord tussen de oud eigenaren die nog wel nauw betrokken waren. Geen eigenaar meer, wel wel nauw betrokken, in alle wijsheid overigens in het hele overnameproces besloten. Maar mijn tip aan de ondernemer die nu luistert: mocht je in een proces zitten met overname: oude eigenaren? Morgen d'r uit. Gewoon dag van de overdracht is, is einde oefening. Ja, maar kennis? Nee! Ja, maar eventueel overdracht. Nee! Dat doe je in het voortraject en anders is het gewoon... zoekt de nieuwe eigenaar het maar uit. Daarmee voorkom je dingen zoals wat ik heb gekregen: uiteindelijk een conflict en dan een conflict wat... Nouja, dat werd groter, heftiger, ingewikkelder, complexer met een faillissement tot gevolg. Overigens even terugkomend wel in die laatste periode dat ik op een gegeven moment ja weet je, ik ben mijn, mijn grondhouding is positief, dus altijd kansen, altijd mogelijkheden, altijd zoeken naar: hé, wat kan er wel? Maar dat heeft mij uiteindelijk de das omgedaan omdat ik overal probeerde maar dingen te redden en te regelen en te doen. En op een gegeven moment was het klaar."
Brüning: "Tegen beter weten in, maar continu. Toen ging even het lampje uit."
Venneman: "Zeker."
Brüning: "Hoe krabbel je dan uiteindelijk toch weer op en ga je uiteindelijk toch weer verder met ondernemen?"
Venneman: "Ja, ik zeg: van kijk, het faillissement was niet mijn keuze. Hé dat dat de d'r uiteindelijk hebben de oud-eigenaren het faillissement aangevraagd. Dus dat was op dat moment natuurlijk nou ja, ongeveer het ergste wat mij kon gebeuren, want ik had daar letterlijk alles in zitten, zowel financieel als als, nou ja, mijn hele, mijn hele effort en alles, alles zat daarin. Maar het gekke was toen die keuze eenmaal voor mij gemaakt werd. Ja, het was ook weer alsof de angel uit uit uit het wondje was, zeg maar van het prikken. Dus ineens viel er ook een heleboel van me af en ik merkte dat ik dus daardoor weer de blik naar de de toekomst kon richten. En ik was: ja, nou ja, ik zei het net al, hé, mijn moeder dacht mooi, het is moment om een baan te gaan zoeken. Ik dacht mooi, dat is tijd om het volgende ondernemersavontuur te gaan starten. Ik ben niet het type dat de deken over z'n hoofd trekt en een soort van depressief thuis blijft zitten van: het wordt nooit meer wat. Ik heb me in die periode heel erg gerealiseerd dat: je kunt me m'n geld en mijn bedrijf afnemen. Maar wat ik bij me heb, he mijn mijn kennis, mijn ervaring, maar ook mijn netwerk. Ja, dat neem je me niet af, dat is van mij en dat zit in mij. Dus dat leek een heel mooi startpunt om gewoon eens te kijken en ik heb gewoon een, een bericht op LinkedIn gezet en ik heb een mail naar mijn hele netwerk gestuurd. "Hoi, dit is er gebeurd, is heel vervelend. Ik zoek weer een klus, ik kan dit, ik ben hier goed in, hier mag je me voor bellen" en het grappige was: dat leverde eigenlijk heel snel weer wat opdrachten op. Dus er kwam weer wat wat omzet. Maar dat was ook het moment dat mijn huidige compagnon Arjan, waarmee ik in het verre verleden Bureauvijftig ben begonnen, ook weer zei: Joh je bent toen uitgestapt is dit niet het mooie moment om weer eens samen door te gaan en nou ja, zo geschiedde."
Brüning: "Zo kwam je er terug bij Bureauvijftig inderdaad. Even die stap, want die die wil ik ook even gaan begrijpen. Jij bent je gaan specialiseren dus in 50-plussers. Waarom? Waar komt dat vandaan?"
Venneman: "Nou, ik zeg altijd, de schuld is bij wellicht bij Arjan: Hé, Arjan is begonnen met met eigenlijk een fascinatie voor: hoe ze dit nou met het consumentengedrag tussen de drie generaties. Maar ook: hé, we hebben marketeers, ondernemers, allemaal massaal op die jongeren doelgroep, hé, het liefst 25, 35, want dat is hip, gaaf, cool, weet ik wat allemaal niet meer. En ja, wat je dus ziet is dat de vergrijzing. Ja, inmiddels hebben we zeven miljoen 50-plussers in Nederland. Dat zijn zeven miljoen consumenten die nog heel graag verleid willen worden voor nieuwe producten, nieuwe merken die toch alleen net effe een iets andere manier van benaderen vragen. Ja, en dat is waar wij nu dag-in dag-uit mee bezig zijn. Dus dat... het begon eigenlijk met een hele keiharde: ik noem het maar even commerciële opportunity, gewoon zien dat er een hele grote groep is. En inmiddels hebben we wel echt ook. Nou ja, we hebben als missie: van Nederland de beste plek ter wereld maken om oud te worden. Dat is waar we voor gaan en dat doen we met onze hele groep aan bedrijven."
Brüning: "Ja, en eigenlijk inspireer jij dus ook, of tenminste inspireer... je helpt nu eigenlijk bedrijven, die zich dus ook richten op die 50-plussers, aan informatie om te zorgen dat zij ook daadwerkelijk die doelgroep goed kunnen bereiken."
Venneman: "Ja, dus wat we doen, we hebben ons panel, hé. Het nationale 50-plus panel. Zes duizend 50-plussers. We zoeken altijd mensen, dus meld je vooral aan. En dan kun je meedoen aan onze onderzoeken en die gaan over van alles, en dat gaat van wonen, winkelen, autorijden, op reis gaan, nou you name it. Alles komt langs en die kennis, die vertalen wij naar waardevolle inzichten die onze klanten weer verder helpen. En dat gaat van zorginstellingen tot reisorganisatie tot automerken tot fashion brands tot nou, you name it."
Brüning: "En dan zijn jullie ook echt een mediabedrijf he? Jullie zelfs z'n eigen tv-zender. Dus eigenlijk een soort John de Mol hier tegenover me?"
Venneman: "Nou, niet te veel eer!"
Brüning: "Hahaha. Maar waar heb je wel die ambities om een soort van een nieuwe John de Mol te worden onder die 50-plus doelgroep?"
Venneman: "Nee, wij hebben als ambitie om van Nederland de beste plek ter wereld te maken, om oud te worden en als daar..."
Brüning: "Maar als persoonlijke ambitie?"
Venneman: "Nee, nee, nee. Iemand... laatst... even terug... gesprek met met een één van mijn hele waardevolle coaches en mentor, en die zei: eigenlijk ben jij een soort Paul de Leeuw. Toen moest ik even slikken, ik dacht: ben ik nu zo weinig afge... Nougoed. In ieder geval. En en toen dacht ik: ja, eigenlijk zit er wel wat in. He Paul de Leeuw is ook. Hij is aan de ene kant ondernemer, aan de andere kant staat ie toch wel graag in de belangstelling, staat graag op het podium, vertelt verhalen is heel erg van van mensen energie geven. Toen dacht ik: Ja, ergens zit daar wel wat in. Dus als ik op de in één of ander meer manier een beetje die kant op kan, dus het het verhaal delen, op podia staan, mensen inspireren en prikkelen versus gewoon mooie bedrijven bouwen. Als ik dat kan combineren, ben ik heel blij en zeker als we dat dan ook nog kunnen doen in onze missie."
Brüning: "Ja, al die combinaties. Maar dat je hoort dat bij veel ondernemers ook: hé, 100 dingen tegelijk doen. Wat is daarin je geheim? Hoe combineer je dit allemaal? Hoe zorg je dat je focus houdt?"
Venneman: "Nou goed, wat heel erg helpt is dat we met onze bedrijven heel erg focus hebben. Dus het is heel makkelijk om te zeggen dat wel, dat niet, dat wel, dat niet, dat wel, dat niet. Dus dus dat helpt. Aan de andere kant. Kijk wat ik merk is, ik heb die andere kant, hé dat dat op zo'n podium staan. Boeken schrijven... dat dat... Niet dat ik een hele ambitie op een hele serie boeken te schrijven, maar ik vind het een hele leuke manier die ook bij mij hoort en die geeft mij weer energie om dat andere te kunnen doen. En dat andere geeft me weer de ruimte om dat... nou en dus zo krijg je een visuele cirkel. Moet altijd in balans zijn."
Brüning: "Moet altijd in balans zijn. Je hebt inderdaad ook een boek geschreven, dus. Hopeloos succesvol?"
Venneman: "Klopt"
Brüning: "Waar is dat vandaan gekomen?"
Venneman: "Nou, vanuit het feit dat ik dus nou een faillissement heb meegemaakt, ik merkte in die tijd heel sterk dat ik dacht: ik ben alleen. Ik ben de enige die deze shit meemaakt en warempel als je dus open gesprekken gaat voeren met mensen, blijkt dat heel veel mensen best wel eens tegenslag in hun onderneming hebben. Dus dat het helemaal niet alleen maar is: succes en geweldig en fantastisch. D'r blijken gewoon meer mensen die gedoe hebben met hun partners, hun aandeelhouders, hun relatie weet ik allemaal. Ik dus ik dacht, ik wil van die openheid... Ik wil eigenlijk dwingen met... ondernemers dwingen, omdat ik het ze gun om opener te zijn over wat er ook niet goed gaat. Het is heel mooi om met elkaar biertjes te drinken, te vertellen: Nou, investeerder en verkocht en miljoenen en geweldig. Maar de andere kant: is het grootste deel van ondernemers heeft ook gewoon een klant die niet betaalt, een groot project wat niet doorgaat een medewerker die ziek thuis komt te zitten, een faillissement, wij maken het allemaal mee. Laten we elkaar helpen. Wat dan kun we ervaringen delen en daardoor misschien dingen, slimmer of handiger doen, en daardoor ga je relaxter ondernemen, ondanks dat je tegenslag ervaart. En dat is een beetje mijn gevoel, en dat wilde ik opschrijven omdat ik merkte dat dat verhaal gewoon maar heel weinig voedingsbodem krijgt."
Brüning: "Ja, dat mensen ook hun fouten durven te delen, omdat ze daar met z'n allen van kunnen leren. Precies. Heb jij nog een soort grote droom: waar wil je naartoe? Waar wil je over een aantal jaren staan?"
Venneman: "Ja, goed, ik ik."
Brüning: "Als je 50 plus bent misschien over heel veel jaren."
Venneman: "Ja, nee, maar dat ik geloof niet een uitgesteld leven, dus dat dat is, we leven vandaag. Nee, ik ik ik. Ik denk dat ik voor een deel mijn droom al wel leef. Dat klinkt een beetje gezapig misschien in, in, in een podcast, maar ik ben hele toffe dingen aan te doen. Dus ik heb niet zoiets van. Ik wil hé, met een, met een boot de wereld rond, met een camper door Europa trekken. Dat vind ik allemaal niet zo interessant. Waar het mij om gaat is dat ik nu mijn leven zo in kan richten dat ik op het juiste moment de juiste dingen kan doen. Dus af en toe een week in Frankrijk werken en met mijn vrouw een mooie reis maken. We hebben net een heel mooi huis gekocht. Weet je, ik vind dat soort dingen vind dat, daar zit voor mij het ding in."
Brüning: "Nou nou hoor ik jou ook zeggen, nou bijvoorbeeld ook een mooie reis maken met mijn vrouw, hoe zorg je ervoor dat je dat werk en privé, want dat is natuurlijk ook een ding voor ondernemers: wat echt altijd een uitdaging is. Hoe zorg je d'r voor dat je werk privé in balans houdt? Want ik hoor allemaal leuke dingen voorbijkomen maar ja, d'r is ook nog een vrouw thuis."
Venneman: "Ja en en d'r is ook nog gewoon... die ik zeg ik, ik, ik ben er zelf ook nog, hè, dus dus da's ook niet onbelangrijk. Dus ik heb een, ik, ik ben een ondernemer, ik ben werk, eigenlijk al die rollen. Nee, volgens mij betekent dat ook bewust keuzes maken en soms ook even zeggen: even niet! Hè, dus dus soms is het gewoon even me time. Soms is het even een week ben ik er gewoon niet. En en ja, volgens mij is dat gewoon kiezen. En heel veel ondernemers, overigens ook één van dingen die in mijn boek heel nadrukkelijk staan: heel veel ondernemers hebben het gevoel dat ze nooit weg kunnen. Maar als jij een bedrijf hebt gecreëerd waar jij nooit uit weg kunt, heb je het verkeerde bedrijf gebouwd."
Brüning: "Maar dat kan altijd. Je kunt altijd weg uit je bedrijf, denk je, als jij dat goed bouwt?"
Venneman: "Nee, ik denk, als jij bewuste keuzes maakt en zorgt dat dingen niet alleen maar afhankelijk van jou zijn. Als je incalculeert dat jouw klanten niet 24/7 jou kunnen bellen bijvoorbeeld. Mensen weten gewoon: na een uur of acht hoef je mij niet meer te bellen 's avonds. Dan ben ik niet op m'n scherpst, ben ik niet goed. En de grap is dus, heel veel mensen zeggen: nou, dan bel ik je de volgende ochtend liever wat eerder, want dan ben ik scherp en dan ben ik er weer. Dus ik neem na acht uur ook mijn telefoon niet meer op. Punt."
Brüning: "Dus geef die grenzen eigenlijk al vrij snel aan. Denkt daar ook over na als je begint."
Venneman: "Ja, want op moment dat een klant eenmaal opgevoed is met: ik kan jou altijd bellen, no matter waar je bent. En nou ja, dan gaat ie dus ook altijd bellen."
Brüning: "Inderdaad, dat is misschien wel... da's een een, een hele waardevolle tip, denk ik, voor heel veel startende ondernemers. Ik ben benieuwd of je nog meer tips hebt. Heb je nog een, een, een paar dingen die je echt mee wil geven aan de ondernemers die nu aan het luisteren zijn."
Venneman: "Nou, wees open en eerlijk over de goeie dingen die je doet, maar ook vooral als je ergens mee struggelt. Want je loopt soms zelf te vaak met een probleem of een uitdaging veel te lang door, terwijl een ander misschien in twee minuten de oplossing voor je heeft, want die heeft al een keer meegemaakt of is toevallig expert op een bepaald onderwerp. En dan ga je zelf zitten strugglen tot diep in de nacht proberen allerlei dingen, oplossingen bij mekaar te googlen en dat zal nooit de optimale oplossing zijn. Dus wees open, haal mensen dichtbij en stel je vraag of de uitdagingen aan andere mensen. En dan komt er geheid een hele waardevolle oplossing."
Brüning: "Kijk. En nog een hele waardevolle tip die ik tijdens dit KVK event, waar we nu deze podcast opnemen, heb gekregen van jou is: ik heb er niet zoveel meer aan. Maar als je heel jong bent, moet je ook gewoon beginnen, want dan heb je nog een hele grote schattigheids/gunfactor."
Venneman: "Ja, de schattigheids/gunfactor, maar ook gewoon nog het risico op falen. Wat je kunt nog even plat gezegd gewoon op je bek gaan zonder dat je dat dat gelijk impact heeft op je hypotheek, op kinderen, op je partner. Dus je hebt nog wat meer ruimte om gewoon schadevrij je fouten te maken."
Brüning: Leuk dat je luisterde naar deze podcast. De Kamer van Koophandel krijgt veel vragen over starten en 8 september is er daarom weer een online KVK Start Event. Wil je nou meer weten over die KVK Start Events ga dan naar KVK.nl/startevents. Voor nu bedankt voor het luisteren."