Vakantiedroom komt uit: van start als parttime wijnimporteur

Liggend in een strandstoel. Of in de avondzon op een buitenlands terras. Als je even weg bent van het alledaagse, ontstaat er ruimte in je hoofd. Niet gek dus dat veel mensen tijdens een vakantie op ideeën komen voor een eigen bedrijf. Erik Hobé maakte er werk van. Parttime, dat wel. Naast zijn vaste baan.

Erik Hobé (43) liep jaren rond met het idee voor een eigen bedrijf. Na een inspirerende vakantie hakt hij in 2019 de knoop door. Sindsdien importeert hij met zijn Wine to Serve verschillende wijnen. “Mijn hoop is uiteindelijk een dag per week minder in loondienst werken en bezig zijn met mijn eigen bedrijf.” 

Als jonge twintiger proeft Hobé bij een andere liefhebber zijn eerste bijzondere wijn. Ik ben gewoon begonnen met JP Chenet en Lambrusco, maar ontdekte toen dat er veel meer te kiezen is. Al snel laat hij zelf doosjes uit Frankrijk komen en niet veel later ontstaat een nieuwe vakantietraditie. “Mijn interesse groeide. Op vakantie ging ik wijnmakers bezoeken. Langzaamaan hield ik er zelfs bij het uitkiezen van de bestemming rekening mee. Zo van: als we nou daarheen gaan, dan kunnen we ook naar die wijnmaker toe.”

Exclusieve wijn

In de zomer van 2019 bezoekt Hobé in Sardinië opnieuw een wijnhuis. En proeft hij wéér een mooie wijn. “Het was een beetje de optelsom die ervoor zorgde dat ik daarna de knoop heb doorgehakt. Ik ben op gaan zoeken welke van de wijnen die ik op vakanties had ontdekt in Nederland nog niet te koop waren.” De wijn uit Sardinië was al via een andere importeur op de markt, maar verschillende Duitse wijnen die Hobé zelf al een tijdje kocht, bleken niet in Nederland verkrijgbaar. Ik dacht: ‘laat ik daar dan mee starten, dichtbij huis en goed te berijden’.”

In het najaar van 2019 maakt Hobé er echt werk van. Hij laat zich informeren over de accijnsregels en schrijft zijn bedrijf Wine to Serve in bij KVK. Sindsdien rijdt hij een keer of zes per jaar heen en weer naar Trier. Gewoon in zijn eigen auto. Op de terugweg beladen met ruim 40 dozen ‘exclusieve’ wijn.

“Ik koos bewust voor het leveren van wijn aan de horeca en niet aan consumenten. Dan moet je een webshop opzetten en na je werk elke dag nog pakketjes inpakken en opsturen. Ik ben vijf dagen per week actief als logistiek accountmanager bij Friesland Campina. Dit wilde ik ernaast doen. Eerst maar eens zien of ik het leuk vond en of het zou aanslaan.”

Nieuwe klanten

Leuk vindt Hobé het nog steeds. Maar ondernemen gaat niet altijd even makkelijk. Hij hoopte dit jaar een dag minder voor ‘de baas’ te werken om zijn geld met wijn te verdienen. Dat plan is nog niet geslaagd. “Ik verdien met de wijn genoeg om een paar keer per jaar goed uit eten te gaan, maar nog niet voldoende om op mijn werk uren in te leveren.” Wijn importeren ziet Hobé nu als een hobby die geld opbrengt.

Corona heeft hem niet geholpen, want veel mogelijke klanten moesten hun deuren tijdenlang sluiten. “Ik begon in het najaar van 2019 met mailen, bellen en binnenlopen bij restaurants. Die hadden toen net de kaart voor het einde van het jaar klaar. ‘Kom volgend jaar maar terug’, hoorde ik dan. Dat deed ik. Net toen er wat interesse was en ik hier en daar voorzichtig een voet tussen de deur kreeg, kwam covid.”

Hobé ging niet bij de pakken neerzitten. Hij boorde met redelijk succes een nieuwe doelgroep aan: “Speciaalzaken. Mijn wijnen liggen nu bij verschillende delicatessenzaken, slijterijen, slagerijen en viswinkels. Daarnaast heb ik enkele klanten gevonden die mijn wijn als relatiegeschenk inkopen. Het hele jaar door, al zie je rond de feestdagen een absolute piek.”

Horeca

Van collega-importeurs hoorde Hobé inmiddels verschillende keren dat hij met restauranthouders geen makkelijke doelgroep heeft gekozen. “En dat heb ik ook best gemerkt”, erkent hij. “Ze blijven trouw aan hun huidige leverancier, of vinden dat ze al te veel leveranciers hebben. Of ze zetten je wijn een keer op de kaart, maar met de komst van een nieuw menu ben je zes weken later weer uit beeld. Ik heb ook weleens een fles achtergelaten en tig keer nagebeld. En het uiteindelijke antwoord: ‘Ja, was lekker maar ik heb ‘m ergens anders gekocht.’ Dat frustreert wel.”

Ondanks de hobbels op zijn weg houdt Hobé zijn focus op de horeca. Preciezer gezegd: goede, serieuze restaurants net onder sterrenniveau. “Mijn doelgroep heeft geen eigen sommelier, maar wel een interessante wijnkaart. Met deze restauranthouders kan ik doen wat ik het leukste vind, namelijk het gesprek hebben over de wijn- en spijscombinatie. Ik doe dit vanuit een passie voor wijnen. Misschien ben ik niet altijd even commercieel, maar ik doe alleen datgene waar ik achter sta. Ik verkoop geen huiswijnen van drie euro per fles, ik verkoop wat ik bijzonder en lekker vind. Natuurlijk pols ik waar de behoefte ligt qua soort en prijs, maar daarbinnen maak ik mijn eigen keuzes.”

Groei

Naast ‘eigen wijnen’ heeft Hobé een paar flessen van andere, kleine importeurs in zijn assortiment. “Om het totaalplaatje voor klanten aantrekkelijker te maken. Champagne, Zuid-Franse en Italiaanse wijn en dessertwijn. Even leek het erop dat Hobé enkele Argentijnse wijnen zou laten verschepen, maar de samenwerking met de producent liep voortijdig spaak. “We wilden allebei. Tijdens een vakantie was ik in het land geweest en legde ik contact met een producent. Die heeft me nog drie dozen op proef gestuurd. Daarna kreeg ik ineens geen contact meer.” De importeur treurt er niet om: “Achteraf is het niet zo erg. Ik had nog geen goed plan, de containerprijzen gingen door het dak en ik had een serieus risico moeten nemen. Je laat immers geen container komen voor tien doosjes.”

“Op een wijnbeurs in Düsseldorf wil ik wel gaan kijken of ik nieuwe samenwerkingen kan aangaan. Ik kijk vooral  naar interessante, kleine wijnhuizen. Ik heb gemerkt dat ik sterker sta wanneer ik exclusieve wijnen kan bieden. Anders gaan potentiële klanten toch ergens anders ‘shoppen’.

‘Vergeet je salaris niet’

In en net na de zomer merkt het KVK-adviesteam dat Nederlanders in het buitenland ideeën opdoen. Ze stellen vragen over het importeren van producten die ze tijdens een vakantie hebben gezien of geproefd. “Olijfolie en wijn zijn sprekende voorbeelden”, weet ondernemersadviseur Jacob van der Vis. “Maar ook kleding, tassen, kleden. Vaak een beetje ambachtelijke producten.”

Er komen goede plannen voorbij, maar ook veel mensen die geen idee hebben van de kansen en risico’s. “Soms is het mijn taak om heel kritisch te zijn. Een leuk idee is meestal niet genoeg. Dan is iemand heel enthousiast, maar heeft diegene nog niet nagedacht over transport, verzekeringen of invoerrechten. Al die kosten moet je terugverdienen. En wat echt vaak vergeten wordt: het eigen salaris. Misschien kun je het eerste jaar voor lief nemen dat je niets verdient, maar wat doe je als dat na drie jaar nog zo is? Uiteindelijk wil je er wel aan verdienen toch?”

Ook risico’s worden vaak onderschat. “Elektronica moet veilig zijn. Van voedsel moeten je klanten niet ziek worden. Als jij een product van buiten de EER op de Europese markt brengt, ben je daar ook verantwoordelijk voor”, legt Van der Vis uit.

Er zijn ook succesverhalen. Mensen die al een bedrijf hebben bijvoorbeeld, ontdekken in het buitenland soms nieuwe kansen. “Maar ook starters die al wat langer hebben nagedacht over hun plan. Ze beseffen dat niet iedereen dezelfde producten mooi vindt. En dat een wijntje zonder de Spaanse zon en paella anders smaakt. Zij beginnen wat kleiner en bouwen het rustig op.”
Dat is ook het advies dat Van der Vis vaak geeft aan de mensen die spontaan willen starten met een bedrijf. “Probeer het eerst eens. Zeg je baan nog niet op. Vraag om samples of bestel wat kleine hoeveelheden. Kijk maar eens of er vraag is en hoe het je bevalt.”

Wil je weten of jouw plan kans van slagen heeft? En welke stappen je nog moet zetten voor een succesvolle start? Neem contact op met het KVK Adviesteam: 0800 21 17.